Puchacz


Bubo bubo







Sytuacja w Polsce

Ponad 300 par lęgowych.


Sytuacja w Małopolsce

Co najmniej 40 par lęgowych.


Środowisko

W górach zwykle ściany i ostańce skalne w prześwietlonych lasach o słabo rozwiniętym podszycie, w pobliżu przestrzeni otwartych oraz starodrzewów.


Pokarm

Bardzo różnorodny, od najmniejszych norników do lisa czy jenota. Optymalną zdobycz stanowią karczowniki, jeże, króliki, zające, kaczki, kuropatwy, puszczyki i inne ofiary podobnej wielkości.


Gniazdo

Nie buduje gniazd. Stanowi go płytkie zagłębienie u nasady pnia, skały czy wykrotu. Z czasem wypełnia się on miękkim materiałem (sierść i pióra) pochodzącym z wypluwek i samych ofiar. Na nizinach gniazduje chętnie na kępach w olsie oraz w gniazdach większych gatunków ptaków.


Biologia lęgowa

Toki rozpoczyna bardzo wcześnie, bo już na przełomie I i II. W szczycie toków nawołuje w duecie. Składa 2-3 (1-4) jaja. Wysiaduje wyłącznie samica przez ponad miesiąc. Młode opuszczają gniazdo już po miesiącu wędrując na piechotę po okolicy, zaś lotność uzyskują dopiero po kolejnych 20 dniach. W trudno dostępnych i bezpieczniejszych gniazdach pozostają znacznie dłużej.


Wędrówki

Osiadły, choć niektóre osobniki mogą prawdopodobnie podejmować niewielkie wędrówki, co stwierdzono regularnie w populacji alpejskiej.


Status ochronny

Gatunek chroniony. Promień strefy ochrony całorocznej wokół gniazda wynosi 200 m, zaś w okresie 1 I - 31 VII - 500 m.


Ciekawostki

Jego obecność wpływa na omijanie danego terenu przez mniejsze sowy. W pokarmie puchacza stwierdzono wszystkie krajowe gatunki sów, szczególnie często puszczyka i uszatkę.


Literatura

  1. Cramp S. i Simmons K. (ed.) 1980. The Birds of the Western Palearctic. Vol. II. OUP. Oxford. UK.
  2. Mikusek R. 2004. Bubo bubo (L. 1758) - Puchacz. W: Gromadzki M. (red.) - Poradniki ochrony siedlisk i gatunków Natura 2000 - podręcznik metodyczny. Ministerstwo Środowiska, Warszawa. T. 8.


Galeria


Wypluwki puchacza, długości nawet do 12 cm, zawierają często całe czaszki drobnych ssaków, nierzadko też pióra czy kolce jeży (nr 7). - fot. Romuald Mikusek
Wypluwki puchacza, długości nawet do 12 cm, zawierają często całe czaszki drobnych ssaków, nierzadko też pióra czy kolce jeży (nr 7).

fot. Romuald Mikusek
Puchacz, podobnie jak niemal wszystkie sowy, nie buduje gniazda. Jaja składa na gołej ziemi, nierzadko u podnóża skały czy na jednej z półek. - fot. Romuald Mikusek
Puchacz, podobnie jak niemal wszystkie sowy, nie buduje gniazda. Jaja składa na gołej ziemi, nierzadko u podnóża skały czy na jednej z półek.

fot. Romuald Mikusek
Typowy biotop lęgowy puchacza w górach, na który składa się silny spad terenu, luźny drzewostan oraz ostańce skalne. - fot. Romuald Mikusek
Typowy biotop lęgowy puchacza w górach, na który składa się silny spad terenu, luźny drzewostan oraz ostańce skalne.

fot. Romuald Mikusek
Resztki pokarmu puchacza. Kolce jeża oraz pióra puszczyka w miejscu rozrywania ofiar to bezsprzeczne oznaki obecności puchacza. - fot. Romuald Mikusek
Resztki pokarmu puchacza. Kolce jeża oraz pióra puszczyka w miejscu rozrywania ofiar to bezsprzeczne oznaki obecności puchacza.

fot. Romuald Mikusek
Pióra puchacza mogą być dobrą wskazówką do odszukania nieznanych stanowisk lęgowych. - fot. Romuald Mikusek
Pióra puchacza mogą być dobrą wskazówką do odszukania nieznanych stanowisk lęgowych.

fot. Romuald Mikusek
Spiżarnia puchacza, czyli szczur schowany pod skałą, zostawiony na czarną godzinę. - fot. Romuald Mikusek
Spiżarnia puchacza, czyli szczur schowany pod skałą, zostawiony na czarną godzinę.

fot. Romuald Mikusek
W gnieździe puchacza, oprócz wypluwek i resztek pokarmu znaleźć można również całe ofiary, szczególnie w okresach obfitości pokarmu. - fot. Romuald Mikusek
W gnieździe puchacza, oprócz wypluwek i resztek pokarmu znaleźć można również całe ofiary, szczególnie w okresach obfitości pokarmu.

fot. Romuald Mikusek
Puchacz rozmiarami dorównuje dużym orłom. Wyróżniają go duże, pomarańczowe oczy. - fot. Romuald Mikusek
Puchacz rozmiarami dorównuje dużym orłom. Wyróżniają go duże, pomarańczowe oczy.

fot. Romuald Mikusek
Pióra uszne puchacza nie zawsze są tak dobrze widoczne. - fot. Romuald Mikusek
Pióra uszne puchacza nie zawsze są tak dobrze widoczne.

fot. Romuald Mikusek
Niedostępne półki skalne stanowią doskonałe miejsce do złożenia jaj i wychowu młodych przez puchacza. - fot. Romuald Mikusek
Niedostępne półki skalne stanowią doskonałe miejsce do złożenia jaj i wychowu młodych przez puchacza.

fot. Romuald Mikusek

2005 - 2024 © Fundacja Wspierania Inicjatyw Ekologicznych.

Kopiowanie, modyfikowanie, wykorzystywanie i dystrybucja treści, zdjęć i rysunków zawartych na stronach serwisu "www.ptakikarpat.eco.pl"
dozwolona wyłącznie za zgodą Fundacji i autorów zdjęć oraz rysunków.